Έλληνες Δάσκαλοι και Νηπιαγωγοί Είμαστε όλοι εδώ!!
Ακόμα...
Toυ Αθανάσιου Κατσίμπελη*
Μετά και την απόλυση-διαθεσιμότητα των Εκπαιδευτικών της Τεχνικής Εκπαίδευσης, των Σχολικών Φυλάκων και της Δημοτικής Αστυνομίας όλα θα αλλάξουν σε αυτή τη χώρα.
Οι έμποροι θα μπορέσουν να αναπνεύσουν, οι συνταξιούχοι θα ανακουφιστούν και οι σημερινοί άνεργοι δεν θα είναι μόνοι καθώς θα έχουν κι άλλους άνεργους για παρέα. Τα παιδιά μας δεν θα κλαίνε που τους κλείνουν το σχολείο, ούτε θα πεινάνε. Κι όσοι είναι τυχεροί και καταφέρουν να βρουν δουλειά δεν θα τους φτάνουν τα χρήματα όχι για να ζήσουν με αξιοπρέπεια αλλά ούτε για να πληρώνουν τα χαράτσια και τους νέους φόρους που θα τους επιβληθούν με την ψήφιση του νέου «Πολυνομοσχεδίου».
Οι «κινητικότητες», απολύσεις στην πραγματικότητα, που ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση και αφορούν και πάνω από 2000 εκπαιδευτικούς καταργούν στην ουσία τη μονιμότητα των Δημοσίων Υπαλλήλων που προβλέπεται από το Σύνταγμα της χώρας. Κανένας δημόσιος υπάλληλος πλέον δεν έχει σίγουρη τη θέση του. Επιστρέφουμε στην εποχή της πλατείας Κλαυθμώνος που εκεί πήγαιναν και έκλαιγαν οι δημόσιοι υπάλληλοι που απολύονταν όταν άλλαζε κάθε κυβέρνηση. Θα πείτε μα γιατί αυτό συμβαίνει τώρα; Τόσες απολύσεις δεν είχαμε ήδη; Συμβαίνει τώρα γιατί για πρώτη φορά τίθενται με το Πολυνομοσχέδιο σε διαθεσιμότητα υπάλληλοι όχι των ΔΕΚΟ ή Αορίστου χρόνου αλλά Δημόσιοι Υπάλληλοι του στενού δημόσιου τομέα όπως είναι οι εκπαιδευτικοί. Επειδή όμως το Σύνταγμα προβλέπει στο άρθρο 103 § 4 πως: «Οι κατέχοντες οργανικάς θέσεις δημόσιοι υπάλληλοι είναι μόνιμοι εφόσον υφίστανται οι θέσεις αυταί. Ούτοι εξελίσσονται μισθολογικώς κατά τους όρους του νόμου, πλην δε των περιπτώσεων της αποχωρήσεως λόγω ορίου ηλικίας και της παύσεως συνεπεία δικαστικής αποφάσεως, δεν δύνανται να μετατεθούν άνευ γνωμοδοτήσεως, ουδέ να υποβιβασθούν ή παυθούν άνευ αποφάσεως υπηρεσιακού συμβουλίου, αποτελουμένου κατά τα δύο τρίτα τουλάχιστον εκ μονίμων δημοσίων υπαλλήλων» καταργούνται ολόκληροι κλάδοι με οργανικές θέσεις τόσων Δημοσίων Υπαλλήλων όσων ζητά η Τρόικα και δια της κατάργησης των θέσεων τους οι υπάλληλοι τίθενται σε διαθεσιμότητα.
Να σημειωθεί πως οι απολύσεις αυτές δεν προσφέρουν κανένα δημοσιονομικό όφελος απλά γίνονται για να εφαρμοστεί στο δημόσιο τομέα η αξιολόγηση στην οποία αντιδρούν οι συνδικαλιστές και την ονομάζουν χειραγώγηση γιατί γνωρίζουν πως δεν θα υπάρξει σε αυτή τη χώρα σωστή μη κομματικά ελεγχόμενη αξιολόγηση. Αν και έχει ήδη εφαρμοστεί η αξιολόγηση της επετηρίδας των δημοσίων υπαλλήλων με την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου-βαθμολογίου που βολεύει αυτούς που δεν θέλουν καμία αξιολόγηση.
Κάποιοι λοιπόν επιχαίρουν για τις οριζόντιες απολύσεις. Ζητάνε να μπει μια τάξη στο δημόσιο κι έχουν δίκιο. Αλλά για να μπει τάξη στο δημόσιο θα πρέπει να γίνουν βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις και όχι να θεραπευτεί ο ασθενής με τυχαίους και αδικαιολόγητους ακρωτηριασμούς. Αυτό δεν είναι πολιτική μεταρρυθμίσεων αλλά μια βίαιη πολιτική που επιβάλλεται από την Τρόικα και θα προκαλέσει τεράστιες κοινωνικές αντιδράσεις.
Και γιατί φτάσαμε ως εδώ ας μη το πω εγώ, μας το λέει καταπληκτικά οΔημοσθένης ο αρχαίος Έλληνας ρήτορας και Πολιτικός ** με τα λόγια του επίκαιρα σήμερα όσο ποτέ:“..Άλλοτε οι Έλληνες ήταν πάντα έτοιμοι να θυσιαστούν για την ελευθερία. Σήμερα είναι έτοιμοι να υποδουλωθούν.
Υπήρχε, πράγματι, παλαιότερα στις ψυχές όλων κάτι που δεν υπάρχει πλέον σήμερα…..
Τι ήταν αυτό;
Πολύ απλά το γεγονός και μόνον ότι όλοι μα όλοι μισούσαν τα μίσθαρνα όργανα όσων κατά καιρούς φιλοδοξούσαν να εξουσιάσουν ή να διαφθείρουν την Ελλάδα και δεν υπήρχε μεγαλύτερη τιμωρία από αυτήν που επεφύλασσαν στους αποδεδειγμένα αργυρώνητους.
Έτσι την κάθε ευκαιρία δράσης, οι ρήτορες κι οι στρατηγοί δεν ήταν δυνατόν να εξαγοραστούν και να την αφήσουν να πάει χαμένη, όπως δεν ήταν δυνατόν να εξαγοραστεί ούτε η μεταξύ μας ομόνοια ούτε η δυσπιστία προς τους τυράννους και τους βαρβάρους.
Στις μέρες μας αντίθετα όλα τούτα έχουν ξεπουληθεί σαν εμπορεύσιμα αγαθά και στη θέση τους έχουν εισαχθεί όλα όσα κατέστρεψαν και διέβρωσαν την Ελλάδα.
Ποια είναι αυτά;
Η ζήλεια για τους δωροδοκηθέντες, η ανοχή για τους τυχόν αποκαλυφθέντες, η συγγνώμη προς τους ενόχους, το μίσος ενάντια σε όσους τα στηλιτεύουν όλα αυτά, κι όλα τα…
… συνακόλουθα της διαφθοράς…
…Σε τέτοιο σημείο μωρίας και παράνοιας έχετε φθάσει, ώστε για την ευχαρίστηση να ακούτε ύβρεις, συκοφαντίες, κοροϊδίες, ζητάτε να πάρουν το λόγο άνθρωποι πουλημένοι- πολλοί από αυτούς δεν το αρνούνται καν πως είναι τέτοιοι- και γελάτε όταν αλληλοϋβρίζονται…”
Υπήρχε, πράγματι, παλαιότερα στις ψυχές όλων κάτι που δεν υπάρχει πλέον σήμερα…..
Τι ήταν αυτό;
Πολύ απλά το γεγονός και μόνον ότι όλοι μα όλοι μισούσαν τα μίσθαρνα όργανα όσων κατά καιρούς φιλοδοξούσαν να εξουσιάσουν ή να διαφθείρουν την Ελλάδα και δεν υπήρχε μεγαλύτερη τιμωρία από αυτήν που επεφύλασσαν στους αποδεδειγμένα αργυρώνητους.
Έτσι την κάθε ευκαιρία δράσης, οι ρήτορες κι οι στρατηγοί δεν ήταν δυνατόν να εξαγοραστούν και να την αφήσουν να πάει χαμένη, όπως δεν ήταν δυνατόν να εξαγοραστεί ούτε η μεταξύ μας ομόνοια ούτε η δυσπιστία προς τους τυράννους και τους βαρβάρους.
Στις μέρες μας αντίθετα όλα τούτα έχουν ξεπουληθεί σαν εμπορεύσιμα αγαθά και στη θέση τους έχουν εισαχθεί όλα όσα κατέστρεψαν και διέβρωσαν την Ελλάδα.
Ποια είναι αυτά;
Η ζήλεια για τους δωροδοκηθέντες, η ανοχή για τους τυχόν αποκαλυφθέντες, η συγγνώμη προς τους ενόχους, το μίσος ενάντια σε όσους τα στηλιτεύουν όλα αυτά, κι όλα τα…
… συνακόλουθα της διαφθοράς…
…Σε τέτοιο σημείο μωρίας και παράνοιας έχετε φθάσει, ώστε για την ευχαρίστηση να ακούτε ύβρεις, συκοφαντίες, κοροϊδίες, ζητάτε να πάρουν το λόγο άνθρωποι πουλημένοι- πολλοί από αυτούς δεν το αρνούνται καν πως είναι τέτοιοι- και γελάτε όταν αλληλοϋβρίζονται…”
-Οι ελληνικές πόλεις νοσούν. Οι πολιτευόμενοι και διαχειριστές των κοινών δωροδοκούνται και εξαγοράζονται. Κι όσο για τη μεγάλη µάζα των πολιτών, είτε δεν αντιλαμβάνονται τα όσα διαπράττουν οι κυβερνώντες, είτε τα αντιλαμβάνονται αλλά δεν αντιδρούν, βυθισμένοι όπως είναι στη ραστώνη και την άνεση της καθημερινότητας. Από τούτη την αρρώστια έχουν προσβληθεί παντού οι πάντες – απλώς, ο καθένας τρέφει την ψευδαίσθηση ότι η συμφορά δεν θα χτυπήσει τη δική του πόρτα, αλλά θα διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα εκμεταλλευόμενος τους κινδύνους των άλλων (…)
– Κι ενώ κανονικά όλες οι συζητήσεις γίνονται πριν απ’ τα όποια γεγονότα,εσείς διαβουλεύεστε πάντα κατόπιν εορτής (…)
– Αφήσατε όλον αυτό τον καιρό να κυλήσει µε συνεχείς αναβολές, μετάθεση των ελπίδων σας σε άλλους, αλληλοκατηγορίες και καταγγελίες. Αυτά συνεχίζετε να κάνετε και σήµερα (…)
– Όλοι πρέπει να εξοργίζεστε εξίσου όταν βλέπετε ότι πολύ εύκολα κινδυνεύουν να κακοποιηθούν οι πιο φτωχοί και αδύναµοι πολίτες, ενώ οι βδελυροί και πλούσιοι μπορούν να αδικοπραγούν ατιµωρητί και να εξαγοράζουν πρόσωπα για να εκβιάζουν καταστάσεις (…)
– Στρέψτε το βλέμµα προς τους σημερινούς πολιτικούς: άλλοι από φτωχοί έγιναν πάμπλουτοι, άλλοι από άσηµοι χόρτασαν τιµές, ορισμένοι έφτιαξαν σπίτια δίπλα στα οποία τα δηµόσια οικοδομήματα είναι πιο σεµνά, κι όσο ο πλούτος της πόλης ελαττωνόταν, τόσο ο δικός τους αύξανε(…)
– Δεν είναι ασφαλώς ένα και δύο τα αίτια ένεκα των οποίων έφθασαν τα πράγµατα εδώ. Αλλάτην κύρια αιτία θα τη βρείτε στο πρόσωπο εκείνων που προτιµούν να σας είναι ευχάριστοι παρά να σας συμβουλεύουν ορθά. Απ’ αυτούς, πολλοί προσπαθούν να συντηρούν τη σηµερινή κατάσταση γιατί αντλούν από αυτή δημοτικότητα και εξουσία – κι έτσι ούτε οι ίδιοι προνοούν για το αύριο, ούτε νοιάζονται για το αν εσείς προνοείτε (…)
– Βρίσκονται σε τέτοια εγκατάλειψη και σε τέτοια χάλια τα πράγµατα, ώστε ακόµη όσοι μιλούν από τούτο το βήµα πρότειναν συνειδητά τα πιο βλαβερά μέτρα κι εσείς τα ψηφίζατε, πάλι δεν θα μπορούσαμε να βρεθούµε σε χειρότερη θέση (…)
Η αντίδραση όλων μας σε όλα αυτά κινείται μεταξύ της υστερίας και της απάθειας. Κάπως έτσι έχουμε μάθει να λειτουργούμε σαν πολίτες. Τώρα που σωθήκαμε λοιπόν ας πάμε στις παραλίες για μπάνιο.
* Δάσκαλος-Med, Νομικός Γενικός Γραμματέας Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Πύργου
**Τα κείμενα αυτά είναι αποσπάσματα από τους λόγους του Δημοσθένη προς τους Αθηναίους πολίτες τον πολύπαθο 4ο αιώνα π.Χ. Είναι παρµένα από το «Δημοσθένης – Ισοκράτης, Η Παρακµή του Δήµου» (εκδ. Ροές. Επιλογή – απόδοση: Αλέξανδρος Βέλιος): “Η Αθήνα του Δημοσθένη και του Ισοκράτη είναι η σημερινή Ελλάδα. Από το βήμα μιας Αθήνας απολεσθέντων μεγαλείων, οι δύο ομογάλακτοι ρήτορες μιλούν στους σημερινούς Έλληνες, που βιώνουν το δικό τους τέλος εποχής μεμψιμοιρώντας και στρουθοκαμηλίζοντας, δίχως μνήμη, δίχως ελπίδα, μεταξύ υστερίας και απάθειας”
