Γράφει ο συνάδελφος Τάσος Αναστασόπουλος κι έχει απόλυτο δίκιο :
“Η Μαρία θέλει να αγκαλιάσει τα πρωτάκια της, θέλει να επιστρέψει στο σχολείο, ανυπομονεί…η Μαρία εδώ και μερικά χρόνια είναι μεταμοσχευμένη, φοβάται αλλά θα ντραπεί να τους αρνηθεί, ο Μιχάλης είναι καθηγητής σε ένα γυμνάσιο στις Κυκλάδες, έχει διαγνωσθεί εδώ και χρόνια με σαγχαρώδη διαβήτη… εξακολουθεί να είναι στην πρώτη γραμμή παρέα με τις ινσουλίνες του στην καφέ δερμάτινη τσάντα, η Σοφία επέστρεψε στην τάξη, σε ένα μικρό μικρό σχολείο στη Δωρίδα, μετά από χημειοθεραπεία, χειρουργείο και ακτινοβολίες, προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της, παίρνει μεγάλη δύναμη και αγάπη από τα πεμπτάκια της, ο Τίμος πέρασε δύο εμφράγματα, δεν το βάζει κατώ, διευθύνει ένα δωδεκαθέσιο σχολείο στην κάτω Ηλιούπολη…
Αυτούς και άλλους χιλιάδες εκπαιδευτικούς πρέπει να προφυλάξουμε τώρα, αυτό το ζήτημα πρέπει να αναδείξουν σύντομα και να επικοινωνήσουν πλατιά τώρα οι εκπρόσωποί μας, όπως και να προτείνουν ιδέες για το πώς θα λειτουργήσουν προσφορότερα και με ασφάλεια τα σχολεία μας όταν έρθει η στιγμή εκείνη.”
Η Μαρία θέλει να αγκαλιάσει τα πρωτάκια της, θέλει να επιστρέψει στο σχολείο, ανυπομονεί…η Μαρία εδώ και μερικά χρόνια…
Δημοσιεύτηκε από Tasos Anastasopoulos στις Τετάρτη, 22 Απριλίου 2020