Λες και ήταν χθες, όταν φορούσαμε την μπλέ σχολική ποδιά με τον άσπρο τον γιακά που μας έκανε όλους ίδιους. Στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς όλοι οι μαθητές, αγόρια και κορίτσια έπρεπε να αναζητήσουν σε βιοτεχνίες αλλά και μεγάλα καταστήματα τη σχολική τους ποδιά. «Αφοί Λαμπρόπουλοι», «Δραγώνας» και «Mινιόν» διοργάνωναν ειδικές εκδηλώσεις λίγες ημέρες πριν ανοίξουν τα σχολεία για να προσελκύσουν περισσότερους μαθητές.
Οι ποδιές «Τseklenis» ήταν από τις πιο ακριβές και τα παιδιά που τις αποκτούσαν καμάρωναν για την αγορά τους. Δεν ήταν όλες ίδιες. Υπήρχαν παραλλαγές σχεδίων: με κουκούλα ή χωρίς, με κρικάκια ή με θέση για ομπρελίτσα (!) και με θέσεις για μολύβια, ζώνη ή σούρα στη μέση. Ομολογουμένως, ήταν άριστης ποιότητας και αισθητικής, κόστιζαν, όμως, τα διπλάσια χρήματα από άλλες και έφταναν περίπου στο 1/3 του βασικού μισθού. Λόγω της ακριβής τιμής τους, φοριόντουσαν από ελάχιστες μαθήτριες στα δημόσια σχολεία.
Από τις 6 Φεβρουαρίου 1982 η σχολική ποδιά έπαψε να είναι υποχρεωτική. Ήταν απόφαση του τότε Υπουργού Παιδείας, Λευτέρη Βερυβάκη, ως ένδειξη εκδημοκρατισμού, πλουραλισμού και απόδειξης ελευθερίας στην ανάπτυξη της προσωπικότητας. Οι μαθητές, αλλά και πολλοί γονείς ανακουφίστηκαν και δέχτηκαν με χαρά την κατάργησή της, υποστηρίζοντας ότι η ποδιά καταπίεζε τους μαθητές που ασφυκτιούσαν μέσα στους γιακάδες.
Διαβάστε περισσότερα στο Infokids