Έλληνες Δάσκαλοι και Νηπιαγωγοί Είμαστε όλοι εδώ!!
Ακόμα...
Η μια μαθήτρια να κυλιέται στο πάτωμα και να νιαουρίζει … Ο άλλος, να κρατά ένα ψαλίδι και μια κόλλα και να καρφώνει συνεχώς το ψαλίδι πάνω στην κόλλα … Τον άλλο να τον βλέπεις να μασάει με μανία τα νύχια του, σε σημείο που να τρώει πλέον τα δάκτυλά του … Η άλλη, να τρέχει τους συμμαθητές της από πίσω και να προσπαθεί να τους φιλά στο στόμα, ή να σηκώνει επάνω τη φούστα της … Ο άλλος να έχει απότομες εκρήξεις θυμού, όπου να επιτίθεται με γροθιές απέναντι σε συμμαθητές του … Ο άλλος να κάνει bullying σε μικρά παιδιά, παίρνοντάς τους τα λεφτά τους ή παραγκωνίζοντάς τους στη γραμμή της καντίνας… Άλλος μαθητής να αργεί καθημερινά να έρθει στο σχολείο και να τον βλέπεις άλουτο, βρώμικο με τα ίδια φθαρμένα ρούχα που μπορεί να φορούσε εδώ και 5 μέρες. Να βλέπεις τη ζούρα πάνω στο δέρμα του και να του κοντεύεις και να μυρίζει. Άλλος μαθητής να χρησιμοποιεί λεξιλόγιο γεμάτο βρισιές ή να αναφέρεται σε πράγματα που μπορεί κάποιος να δει μόνο σε ταινίες σεξουαλικού περιεχομένου… Άλλη μαθήτρια να είναι πάνω από κάποιον άλλο μαθητή με τα πόδια ανοικτά … Άλλος μαθητής να βάζει φωτιά στα αποχωρητήρια, να σπρώχνει το διευθυντή να δώσει κάτω και να τον τρέχουμε εκτός σχολείου… Άλλος μαθητής να έρχεται στο σχολείο με μακρυμάνικα ή με γεμάτα μάτια και να υποπτεύεσαι πως πίσω από τα μακρυμάνικα υπάρχουν μώλωπες, σημάδια κακοποίησης στο σπίτι… Άλλη μαθήτρια να είναι αποξενωμένη από τον πατέρα της ελέω διαζυγίου και να της έχουν κάνει τέτοια πλύση εγκεφάλου, που να μη θέλει καν να τον δει μπροστά της… Άλλη μαθήτρια έχει γονιό που ήταν χρήστης ναρκωτικών … Πολλοί μαθητές να μουρμουρούν, να βρίζουν, να έρχονται αδιάβαστοι, να μη φέρνουν τα πράγματά τους και να σου λένε “είπεν μου ο παπάς μου πως οι δάσκαλοι εν κάμνετε τίποτε”…
Κι εσύ να προσπαθείς να κάμεις μάθημα, χωρίς ησυχία, χωρίς υλικά, σε ακατάλληλες εγκαταστάσεις και με τα χέρια εντελώς δεμένα … Να προσπαθείς να ικανοποιήσεις δείκτες επιτυχίας και επάρκειας ή να οργανώσεις την τάξη ώστε να κάμεις ομαδικές εργασίες και να αναπτύξεις κριτική σκέψη …
Πάμε τώρα στο επόμενο επίπεδο … Γονείς … Πολλοί γονείς να τσακώνονται καθημερινά, να είναι χωρισμένοι και να διαβάλλουν τον άλλο γονιό προς το παιδί τους, να ασκούν βία στο σπίτι, να είναι αλκοολικοί, να είναι ναρκομανείς, να μην ασχολούνται καθόλου με τα παιδιά τους, να κατηγορούν τους δασκάλους για τα πάντα… Να έρχονται και να σου κάνουν ολόκληρο θέμα γιατί έκανες ένα απλό αστείο μες στην τάξη, γιατί έγραψες “πολύ καλά” και όχι “μπράβο”, γιατί δεν έβαλες το μωρό χορωδία αφού είναι ο μέγας μουσικός, γιατί δεν έβαλες το μωρό στη σχολική ομάδα αφού είναι ο μέγας αθλητής, γιατί αφαίρεσες αστεράκι από την ομάδα του κανακάρη τους και πληγώθηκαν τα αισθήματά του, γιατί έκαμες με έντονο τρόπο παρατήρηση του άλλου μωρού και φοβήθηκε η κόρη τους, γιατί τράβηξες από τη φανέλα έναν εκφοβιστή που δε σε άκουγε και που δεν έμπαινε στη γραμμή και παραγκώνιζε τα μικρότερα μωρά στην καντίνα …
Και πάμε στο επόμενο επίπεδο … Έχει διευθυντές κι επιθεωρητές που στέκονται δίπλα από το δάσκαλο. Που θυμούνται πώς ήταν όταν ήταν και οι ίδιοι δάσκαλοι και προσπαθούν να υπερασπιστούν το προσωπικό τους απέναντι σε τέτοιους γονείς … Έχει και κάποιους όμως που προσπαθούν απλά να τα έχουν καλά με τους γονείς και σε στήνουν (για τρίτη φορά) στον τοίχο, όποτε ένας τέτοιος γονιός έρθει και διαμαρτυρηθεί …
Το κερασάκι στην τούρτα; Να βγαίνουν με τον πιο επίσημο τρόπο και να λένε “έχει δασκάλους που έχουν ψυχολογικά προβλήματα” …
Και να βγαίνουν κατά καιρούς και πολλοί συνάδελφοι, απλά παρουσιάζοντας το τέλειο που εκάμαν μες στην τάξη, ρίχνοντας όλες τις ατέλειες και τη βρωμιά κάτω από το χαλί … Γιατί υπάρχει φόβος … Να μη φανεί ότι “δεν κάμνουμε καλά τη δουλειά μας” … Λες και εμείς φταίμε για όλα τα πιο πάνω … ΔΕΝ ΦΤΑΙΜΕ για τα πιο πάνω, αλλά αυτό κάνει η κοινωνία μας προς εμάς …
Φτάσαμε στο σημείο όμως όπου ο τόνος απ` το χαλί κύλησε, τώρα που το χαλί τυλίχτηκε, και φάνηκε από το χαλί, το χάλι …
Ε λοιπόν αναρωτιέμαι: πόσοι από τον έξω κόσμο άραγε, στις πιο πάνω συνθήκες εργασίας, θα διατηρούσαν σώας τας φρένας;
Και για να προλάβω αντιδράσεις, δηλώνω πως δεν αναφέρομαι ούτε σε συγκεκριμένο σχολείο, ούτε σε μια χρονιά μονάχα αλλά σε μια πλειάδα περιπτώσεων που έχω δει από όλα τα χρόνια που είμαι στα σχολεία, όπως πολλές άλλες περιπτώσεις μπορούν να αναφέρουν οι συνάδελφοι … Δεν τα γράφω αυτά ούτε επειδή είμαι εναντίον των γονιών, ούτε επειδή έχω κάτι εναντίον των παιδιών. Απεναντίας, ακόμα και τις πιο πάνω περιπτώσεις, ΝΑΙ, θέλουμε να τις βοηθήσουμε: με ενισχυτικές διδασκαλίες, με καθοδήγηση ψυχολόγων με … με … με … Και εννοείται πως πρέπει να προστατέψουμε και όλα εκείνα τα υπόλοιπα παιδιά … Τα γράφω όλα αυτά απλά για να δείξω πως 1) τα χέρια μας είναι σε μεγάλο βαθμό δεμένα, 2) Το θέμα “ασφάλεια σχολείων” πρέπει να συμπεριλάβει και λύσεις για την παραβατικότητα αλλά και για τις σχολικές εγκαταστάσεις και 3) πρέπει το κοινό να καταλάβει πως η δική μας θέση ως εκπαιδευτικοί ήδη είναι πάρα πολύ δύσκολη οπότε να σταματήσει αυτή η συστηματική επίθεση εναντίον μας … Κάνουμε ό,τι μπορούμε …
