Έλληνες Δάσκαλοι και Νηπιαγωγοί Είμαστε όλοι εδώ!!
Ακόμα...
Γράφει ο Αθανάσιος Κατσίμπελης*
Είναι πράγματι λυπηρό η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να θεωρεί σήμερα το 2017 πως υπάρχουν πολλές “αξιοκρατίες” ανάλογα με την ιδεολογική αναφορά του κάθε πολίτη και του κάθε εκπαιδευτικού.Αν είναι δυνατόν να μην μπορεί τόσα χρόνια να βρεθεί ένας αξιοκρατικός τρόπος επιλογής των άριστων για κάθε δημόσια θέση και όχι των αρεστών στην εκάστοτε συγκυριακή κομματική εξουσία.
Φαίνεται πως οι αδιάβλητοι θεσμοί σαν τις Πανελλαδικές εξετάσεις ενοχλούν την γενιά της Μεταπολίτευσης. Κάπως έτσι επικράτησαν στο δημόσιο οι πελατειακές σχέσεις και η ευνοιοκρατία και με το σύστημα αυτό οργανώθηκε η λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης.Υπονομεύτηκε κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού της λειτουργίας και της αποτελεσματικότητας της Δημόσιας Διοίκησης ακόμα και μέσα στο πλαίσιο κανόνων της Ευρωπαικής Ένωσης.Η διοίκηση έγινε πεδίο μάχη με εντάσεις και τριβές στο εσωτερικό της εκτελεστικής λειτουργίας και τροχοπέδη για την ανάπτυξη της χώρας.
Ειλικρινά δεν περίμενα από τον σημερινό Υπουργό κ.Γαβρόγλου που είναι και μέλος του Δ.Σ του Ιδρύματος Ι.Σ Λάτση το οποίο μάχεται για την Αριστεία και την βραβεύει να εκφράζεται κατά των αρίστων και να νομοθετεί υπέρ των αρεστών με τα διορισμένα χωρίς προκήρυξη μέλη των Υπηρεσιακών Συμβουλίων Επιλογής Διευθυντών Σχολικών Μονάδων.
Η αξιοκρατία αποτελεί μια συνταγματική αρχή που συνδέεται άμεσα με τη δημοκρατική αρχή,την αρχή του κράτους δικαίου και την αρχή της ισότητας….Στο δημοσιοϋπαλληλικό δίκαιο η αρχή της αξιοκρατίας συνεπάγεται ότι η πρόσληψη, οι υπηρεσιακές μεταβολές και η λύση της υπαλληλικής σχέσης πρέπει να διενεργούνται με γνώμονα αποκλειστικά την προσωπική ικανότητα και αξία κάθε προσώπου. Εξάλλου, μετά τη συνταγματική αναθεώρηση του 2001, στο άρθρο 103 παρ. 7 Συντ. γίνεται πλέον σαφής μνεία στην αρχή της αξιοκρατίας κατά την πρόσληψη και εξέλιξη των δημοσίων υπαλλήλων.
Άραγε να ενθυμούνται οι σημερινοί μας κυβερνήτες αλλά και οι προκατοχοί τους τι όριζε η παράγραφος στ’ του Α’ Επαναστατικού Συντάγματος, του «Προσωρινού Πολιτεύματος» του 1822;
«Όλοι οι Έλληνες εις όλα τα αξιώματα και τιμάς έχουσι το αυτό δικαίωμα• δοτήρ δε τούτων μόνη η αξιότης εκάστου!»
Είναι σίγουρο πως τούτη την εποχή της παρακμής, (τώρα), πολλοί τυρβάζουν γιά αξιοκρατία, αλλά ουδείς αποδέχεται, (δι’ εαυτόν), αναξιότητα.Δυστυχώς όμως, λόγω βιασύνης, τόσο η Δημοκρατία όσο και η Αξιοκρατία έχουν ηττηθεί από τους νομοθέτες μας.
Μια φράση συγκρατώ από όσα άκουσα στη συζήτηση του τελευταίου νομοσχεδίου για τις νέες επιλογές των διευθυντών των σχολικών μονάδων : Η εθνική συναίνεση δεν χρειάζεται μόνο για να βγει η χώρα από την κρίση. Χρειάζεται πρωτίστως για να χτίσουμε ένα σύστημα Παιδείας εξωστρεφές, δημοκρατικό και βαθύτατα αξιοκρατικό που δεν εχθρεύεται την αριστεία και που αξιοποιεί τη διαφορετικότητα.
Τολμώ να προβλέψω ξανά όπως έκανα και πριν δυο χρόνια με επιτυχία πως και αυτές οι επιλογές στελεχών εκπαίδευσης θα κριθούν αντισυνταγματικές.Μπορεί οι πολιτικοί μας να μην το γνωρίζουν αλλά ευτυχώς οι δικαστές μας γνωρίζουν πως η αξιοκρατία αποτελεί προϋπόθεση της Δημοκρατίας.
Δάσκαλος, Μ.Εd – Νομικός
