Έλληνες Δάσκαλοι και Νηπιαγωγοί Είμαστε όλοι εδώ!!
Ακόμα...
Του Αθανάσιου Κατσίμπελη*
Χαμός έγινε αυτές τις ημέρες στα κοινωνικά δίκτυα με τη νέα πρόταση, που γεννήθηκε από δασκάλους στο διαδίκτυο, για άμισθους εθελοντές βουλευτές, μετά και την καταπληκτική ιδέα του Υπουργείου Παιδείας, για άμισθους εθελοντές εκπαιδευτικούς!!!
Με αυτό τον πρωτότυπο τρόπο απάντησαν οι εκπαιδευτικοί στην πρόταση του Υπουργείου, εμπνεόμενοι και από τον Ιωάννη Καποδίστρια ο οποίος έλεγε : «…ἐφ’ ὅσον τὰ ἰδιαίτερα εἰσοδήματά μου ἀρκοῦν διὰ νὰ ζήσω, ἀρνοῦμαι νὰ ἐγγίσω μέχρι καὶ τοῦ ὀβολοῦ τὰ δημόσια χρήματα, ἐνῶ εὑρισκόμεθα εἰς τὸ μέσον ἐρειπίων καὶ ἀνθρώπων βυθισμένων εἰς ἐσχάτην πενίαν».
Και βέβαια δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας και κανένας σήμερα πολιτικός στην Ελλάδα δεν μπορεί να επαναλάβει τα λόγια του και να πει στον ελληνικό λαό : «ἔδωσα τὰ πάντα, πρὶν ζητήσω καὶ τὴν δική σας βοήθεια γιὰ τοὺς ἀδελφούς μου».Αντίθετα όλοι οι πολιτικοί μας, και σε αυτούς περιλαμβάνονται και αυτοί της τοπικής Αυτοδιοίκησης ιδιαίτερα όσοι έχουν μονιμοποιηθεί σε θέσεις εξουσίας για χρόνια χωρίς να προσφέρουν τίποτα, ζητούν τον δικό μας εθελοντισμό και τους τον παρέχουμε. Γιατί δεν είναι υπερβολή να ισχυριστεί κανείς πως η δημόσια διοίκηση γενικά και η δημόσια παιδεία ειδικότερα στην Ελλάδα σήμερα βασίζεται πλήρως στον εθελοντισμό κάποιων ολίγων.
Και βέβαια θα μπορούσε ο παραπάνω ισχυρισμός να θεωρηθεί ως λαϊκισμός αλλά αν συμβαίνει αυτό τότε οι προτάσεις που αναφέρουν οι υπουργοί της κυβέρνησης σαν αυτή περί άμισθων εκπαιδευτικών θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι υπέρτατος κομπογιανιτισμός. Δεν μπορεί να ζητάς από τους λειτουργούς που δεν αμείβονται για το λειτούργημά τους αλλά απλά λαμβάνουν ένα βοήθημα στην ουσία από το κράτος για να ζήσουν αξιοπρεπώς κι εσύ να μην προσφέρεις τίποτα.
Δεν μπορεί να μην ξεκινάει ο εθελοντισμός από αυτούς που πράγματι, με βάση τα πόθεν έσχες τους, διαθέτουν κάποια παραπάνω χρήματα. Ο Τζόν Κένεντυ είχε πει : “Καταλαβαίνεις πόσο κυνικός έχει γίνει ένας λαός, όταν θεωρεί φυσιολογικό, να πληρώνει περισσότερο αυτόν που ασχολείται με τις αποχετεύσεις του, παρά αυτόν που ασχολείται με τα μυαλά των παιδιών του».Κι αυτές οι αποχετεύσεις του πολιτικού μας συστήματος όλοι παραδέχονται πως θέλουν ξεβούλωμα.
Εναλλακτικά, όπως προτείνουν οι εκπαιδευτικοί στο διαδίκτυο, θα μπορούσαν όλοι οι βουλευτές «να δώσουν εθελοντικά 3000 ευρώ από το μισθό τους για τους μισθούς των δασκάλων. Μας λείπουν περίπου 1000 δάσκαλοι σύμφωνα με τον Υπουργό Παιδείας. Γιατί δεν στέλνουν ένα αίτημα στον Πρόεδρο της Βουλής ώστε εφαρμόζοντας την παραπάνω πρόταση να βρεθούν άμεσα και σίγουρα πάνω από 1000 πιστώσεις για προσλήψεις αναπληρωτών στα σχολεία;
Να δούμε, έχουμε εθελοντές βουλευτές;
Για 7 μήνες μόνο θα δώσουν αυτά τα χρήματα. Μέχρι την λήξη του σχολικού έτους!»
Τελικά, είναι άξιο απορίας σε αυτή τη χώρα πως από τα «σούπερ σχολεία με θέατρο και τζακούζι», που οραματιζόταν ο Γεώργιος Παπανδρέου επί κυβερνήσεως Καραμανλή, φτάσαμε στο να συζητάμε εθελοντές δασκάλους.
Σίγουρα υπήρχαν και υπάρχουν πολλοί εκπαιδευτικοί σε άλλες θέσεις και όχι στον πίνακα της τάξης τους να μάχονται στα σχολεία τους. Αυτοί, καλό είναι να επιστρέψουν άμεσα, γιατί τα παιδιά μας τους χρειάζονται. Όπως υπάρχουν και πολλοί νέοι εκπαιδευτικοί έτοιμοι να προσφέρουν τον καλύτερο εαυτό τους για την παιδεία μας. Κι όσο κι αν φαίνεται περίεργο σε κάποιους αν ισχύσει η πρόσκληση του Υπουργείου Παιδείας χιλιάδες θα είναι οι δάσκαλοι που θα τρέξουν να εργαστούν αμισθί. Αυτό γιατί είναι ερωτευμένοι με το λειτούργημά τους. Γιατί δεν έγιναν δάσκαλοι για να γίνουν πλούσιοι. Ούτε για να κάνουν ιδιαίτερα και να αποκτούν υλικά αγαθά. Έγιναν δάσκαλοι για να προσφέρουν. Ο αληθινός δάσκαλος είναι εθελοντής από τη φύση του λειτουργήματός του.
Η πολιτεία όμως οφείλει ανεξάρτητα από τον εθελοντισμό των δασκάλων, ο οποίος είναι αυταπόδεικτος και φαίνεται σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ή πολιτιστικής ζωής, όπου παντού πρωταγωνιστούν ένας ή περισσότεροι εκπαιδευτικοί, να εξασφαλίζει στον έλληνα δάσκαλο την αξιοπρέπειά του, ώστε να ανταποκριθεί στο ύψιστο λειτούργημά του.
Το διαδίκτυο κατακλύστηκε χθες από εκπληκτικά αυτοσχέδια μηνύματα διακωμώδησης της πρότασης των εθελοντών εκπαιδευτικών. Αλλά ο αληθινός δάσκαλος είναι εθελοντής. Ο αληθινός δάσκαλος είναι ερωτευμένος με το λειτούργημά του πάνω από όλα. Έλεγε ο Κορνήλιος Καστοριάδης :
“Για να υπάρξει πραγματική εκπαίδευση με την αυστηρή έννοια του όρου υπάρχει μια βασική προϋπόθεση: είναι ότι αυτή η εκπαιδευτική διαδικασία γίνεται αντικείμενο επένδυσης και πάθους και από τους εκπαιδευτές και από τους εκπαιδευόμενους και, για να το πω καθαρά, ότι αν δεν υπάρχει έρωτας μες στην εκπαίδευση δεν υπάρχει εκπαίδευση! Εάν κάποιος κάτι μαθαίνει μέσα στο σχολείο είναι διότι, διαδοχικά, έναν καθηγητή σε κάποια τάξη – και στο πανεπιστήμιο ακόμη – τον ερωτεύεται και τον ερωτεύεται διότι βλέπει ότι αυτός ο ίδιος ο καθηγητής είναι ερωτευμένος με αυτό που διδάσκει. Λοιπόν, για να τα πω επίσης καθαρά και για να γίνω πλήρως απεχθής σ’ αυτούς που με ακούνε, σήμερα οι εκπαιδευτικοί ασχολούνται με τις επαγγελματικές τους διεκδικήσεις, οι οικογένειες ασχολούνται με το να πάρει το παιδί ένα ‘χαρτί’ και τα παιδιά ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο εκτός από την επένδυση των πραγμάτων που μαθαίνουν. Λοιπόν, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει εκπαίδευση.”
*Δάσκαλος-Μed, Νομικός
