«Παλιό» το κόμμα που αποκατέστησε τη Δημοκρατία. Το κόμμα που δημιούργησε τις υποδομές και την ανάπτυξη. Το κόμμα που – σε πείσμα του τότε «νέου» (ΠΑ.ΣΟ.Κ.) που λυσσαλέα το αντιμαχόταν – έκανε τη χώρα 10ο μέλος της Ε.Ε. (υπέρ της οποίας όλοι τώρα οι “προοδευτικοί” ομνύουν παρά τα προβλήματα). «Παλιό» το κόμμα που το 1981 παρέδωσε την εξουσία με χρέος που δεν ξεπερνούσε το 30% του Α.Ε.Π. και μηδενική ανεργία. «Παλιό» το κόμμα που λοιδορήθηκε ως δεξιά παρένθεση από την “Αλλαγή”, τις “λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις”, και τα ημιμαθή και μίσθαρνα όργανα των διαπλεκόμενων “νέων τζακιών”. Και “νέο” ότι καθιέρωσε το θράσος και την “κούφια αλαζονεία” ως κοινή πρακτική.
«Νέο» ότι ανδρώθηκε με τα ευρωπαϊκά προγράμματα την ίδια στιγμή που συνέχισε με μεγαλύτερη ένταση τον καταστροφικό λαϊκισμό και τον αποχαυνωτικό εθισμό της κοινωνίας σε κούφια οράματα και κάλπικες υποσχέσεις. Την ίδια ώρα που την εκμαύλιζε σκορπώντας ανέμελα στους τέσσερις ανέμους το «κεφάλαιο» που είχαν δημιουργήσει οι προηγούμενες γενιές αλλά και υποθηκεύοντας το μέλλον με δυσβάσταχτα δάνεια.
«Νέο» ότι εμπόδιζε ένα μέρος των πολιτών να δει τις «ορδές» των Βαλκανίων γειτόνων να δραπετεύουν από τους «σοσιαλιστικούς παραδείσους» και να προτιμούν τους κατά τα άλλα «προοδευτικούς σοσιαλιστές» της χώρας του «τρίτου δρόμου για το σοσιαλισμό» να τους χρησιμοποιούν σαν ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη εργατική δύναμη. «Νέο» ότι αενάως αερολογεί – έχοντας επιβάλλει ένα γλωσσικό ιδίωμα που λειτουργεί σαν τα καμπανάκια στο πείραμα του Παυλώφ για τα εξαρτημένα ανακλαστικά – χειραγωγώντας την κοινωνία και τις αντιδράσεις της. «Νέο» ότι υποβαθμίζει το λαό σε όχλο που αντί να αποφασίζει με τη λογική χειραγωγείται με το συναίσθημα. Αυτό το «νέο» πρέσβευε και πρεσβεύει ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ που δεν άλλαξε θέσεις όπως ισχυρίζονται μερικοί. Είναι το πιο παλιό «παλιό» ΠΑΣΟΚ που απλά άλλαξε όνομα.
Αλλά, για να μην ξεχνιόμαστε, αυτό πρεσβεύουν και τα περισσότερα στελέχη της υπό διαμόρφωση νέας «Μεγάλης Δημοκρατική Παράταξης» (απεγνωσμένη προσπάθεια του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να αλλάξει προσωπείο) που επιχειρούν, αλλάζοντας απλά «ταμπέλα στο μαγαζί», να μπουν ξανά με αξιώσεις στο πολιτικό παιχνίδι.
*Ο Αντώνης Αντωνάκος είναι εκπαιδευτικός. Επί σειρά ετών δραστηριοποιήθηκε στο συνδικαλιστικό κίνημα, εκλέχτηκε Πρόεδρος της ΟΛΜΕ, ενώ διετέλεσε μέλος της Κεντρικής – Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας, Γραμματέας Συνδικαλισμού της Νέας Δημοκρατίας και υποψήφιος βουλευτής στη Β΄ Αθηνών. Αρθρογραφεί στον έντυπο και διαδικτυακό Τύπο.
14-09-2017
Αναρτήθηκε στο Tribune: Το πιο παλιό «παλιό» ΠΑ.ΣΟ.Κ. που αλλάζει…