Έλληνες Δάσκαλοι και Νηπιαγωγοί Είμαστε όλοι εδώ!!
Ακόμα...
Η συζήτηση για την εκπαίδευση γενικώς αλλά και στην χώρα μας, για την ποιότητά της, την αυτονομία της, τον δημόσιο χαρακτήρα της και την προσβασιμότητά της δεν μπορεί να μην ξεκινά από το θέμα των δαπανών που διατίθονται για αυτήν.
Το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα στην χώρα μας αναμφισβήτητα υποχρηματοδοτείται και για αυτό το εκπαιδευτικό κίνημα παλεύει χρόνια ζητώντας από τη δεκαετία του 60 να πηγαίνει το 15% στην παιδεία.
Οι δημόσιες δαπάνες έμειναν καθηλωμένες για πολλά χρόνια, ακόμα και τα χρόνια της «ανάπτυξης», κάτω από το 3,5% επί του ΑΕΠ. Και αυτό παρά τις διακηρύξεις των τότε κυβερνήσεων ότι θα φτάσουμε το στόχο του 5 %.
Δραματική μείωση των δημόσιων δαπανών για την εκπαίδευση παρατηρήθηκε κατά την περίοδο των μνημονίων όχι μόνο σε ποσοστό επί του ΑΕΠ αλλά και σε απόλυτους αριθμούς. Μελετώντας τους κρατικούς προϋπολογισμούς των ετών 2009 και 2015 παρατηρούμε μείωση του συνολικού προϋπολογισμού του Υπουργείου Παιδείας κατά 34,1%. Αν δε αφαιρέσουμε τις δαπάνες Θρησκευμάτων, Έρευνας και διαφόρων οργανισμών, το ποσοστό της μείωσης ανεβαίνει στα 35,4%. Αυτό σημαίνει μια μείωση του ποσοστού των δαπανών παιδείας επί του ΑΕΠ κατά 0,4 – 0,6.
Στον παρακάτω πίνακα ο οποιος προέρχεται από στοιχεία της Eurostat τα οποία τα επεξεργάστηκε και τα μορφοποίησε ο εκπαιδευτικός Πάνος Ντούλας, μπορείτε να δείτε το ποσοστό δαπανών για την εκπαίδευση.
Η χώρα μας είναι στην τελευταία θέση με 7,8 ενώ στην πρώτη θέση είναι η Ισλανδία και ακολουθεί η Ελβετία.
