Έλληνες Δάσκαλοι και Νηπιαγωγοί Είμαστε όλοι εδώ!!
Ακόμα...
Για «μικροκομματική σκοπιμότητα και εκπαιδευτική προχειρότητα», κατήγγειλε ο πρώην Υπουργός Παιδείας και βουλευτής Ροδόπης της Νέας Δημοκρατίας Ευριπίδης Στυλιανίδης την προηγούμενη κυβέρνηση, εξ αιτίας «της προεκλογικής της απόφασης να δημιουργήσει χωρίς σχεδιασμό και προετοιμασία τέταρτη νομική σχολή στην Πάτρα«. «Οι δικηγόροι Αθήνας και Πειραιά μόνο, είναι περισσότεροι από τους δικηγόρους όλης της Γαλλίας», τόνισε μεταξύ άλλων, και αναφέρθηκε στην «ουσιώδη αντίδραση των υφιστάμενων νομικών σχολών που παρακμάζουν λόγω υποχρηματοδότησης και εγκατάλειψης», καθώς και στην «αρνητική στάση της πλειονότητας των δικηγορικών συλλόγων της χώρας που διαπιστώνουν τον κορεσμό των νομικών επαγγελμάτων». Ο βουλευτής Ροδόπης υπογράμμισε ότι «οι νομικές σπουδές πρέπει να είναι ανοιχτές για όλους, αυτό όμως δεν υπηρετείται με τον πληθωρισμό των νομικών σχολών, αλλά με την ποιοτική αναβάθμιση των υφιστάμενων». Κατηγόρησε, δε, το ΣΥΡΙΖΑ, οτι «περιφρόνησε τη νομική Κομοτηνής και το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης μειώνοντας τη χρηματοδότηση από τα 18 εκ. ευρώ τον χρόνο σε 5,6 εκ. ευρώ, απελευθέρωσε τις μεταγραφές φοιτητών και καθηγητών αδειάζοντας το Πανεπιστήμιο και τη Θράκη, μείωσε τους εισακτέους, κατέστησε το ΔΠΘ από 3ο Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα, 8ο». Παράλληλα, πέραν των εκπαιδευτικών επιχειρημάτων, ανέδειξε και τους «σοβαρούς εθνικούς λόγους που συνδέουν το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο με τη πνευματική θωράκιση, τη δημογραφική ενίσχυση, την αναπτυξιακή προοπτική της Θράκης, που εγγυάται την εθνική ασφάλεια της χώρας».
Ταυτόχρονα ο Ευρ. Στυλιανίδης αναφέρθηκε στον «εκφυλισμό» του πανεπιστημιακού ασύλου «που από εμβληματικός θεσμός προστασίας της ακαδημαϊκής ελευθερίας που ήταν την περίοδο της μεταπολίτευσης, κατάντησε άσυλο ανομίας, εγκληματικότητας και συχνά κατάλυσης της Ελευθερίας». Απαντώντας μάλιστα αυστηρά στο Π. Πολάκη, ρώτησε: «Ο ξυλοδαρμός καθηγητών όπως του συναδέλφου Α. Συρίγου, το κτίσιμο πρυτάνεων μέσα στα γραφεία τους, οι επικίνδυνες βιαιοπραγίες σε βάρος φοιτητών, το κάψιμο εκατοντάδων διατριβών στο Πολυτεχνείο που τις έγραφαν επί χρόνια φτωχόπαιδα που είδαν τη ζωή τους σε μια νύχτα να ακυρώνεται, το εμπόριο ναρκωτικών στους πανεπιστημιακούς χώρους, το παρεμπόριο, τι είναι όλα αυτά; Περιβάλλον ελευθερίας; Βήμα ελεύθερης έκφρασης, ελεύθερης έρευνας και διδασκαλίας;». Και συνέχισε: «Έλεος. Στις σύγχρονες δημοκρατίες το άσυλο ελευθερίας δεν περιορίζεται στον χώρο του Πανεπιστημίου, αλλά επεκτείνεται νόμιμα σε όλη την κοινωνία. Άρα δεν χρειάζεται κανένα ειδικό καθεστώς, εκτός από αυτό της λειτουργίας των νόμων και της δημοκρατίας».
