Έλληνες Δάσκαλοι και Νηπιαγωγοί Είμαστε όλοι εδώ!!
Ακόμα...
Γράφει ο Φώτης Σπανός στο e-thessalia.gr
Η αγάπη της για τη γνώση και την εκπαίδευση την έχει οδηγήσει σε ένα συνεχές ταξίδι μορφωτικής και πνευματικής εξέλιξης, με αποτέλεσμα η εκπαιδευτικός από τον Βόλο κ. Γαρυφαλλιά Λεμονή να διαθέτει ήδη τρία πτυχία προπτυχιακών σπουδών και τέσσερα μεταπτυχιακά.
Πριν μερικές ημέρες έλαβε τον τρίτο της μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών που αφορούσε στην ειδική αγωγή με εξειδίκευση στις μαθησιακές δυσκολίες. Μια δύσκολη και επίπονη προσπάθεια δύο χρόνων για την απόκτηση του μεταπτυχιακού από το Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας το οποίο ανοίγει νέους ορίζοντες στην εκπαιδευτική της εξέλιξη.
Η κ. Λεμονή είναι πτυχιούχος Θεολογίας και Αγγλικής Φιλολογίας από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Παιδαγωγικού Προσχολικής Εκπαίδευσης από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Επίσης είναι και κάτοχος τεσσάρων πλέον μεταπτυχιακών στην Διδακτική της Αγγλικής Γλώσσας (Πανεπιστήμιου Εδιμβούργου), στην Ιστορία (ΑΠΘ), στην Οργάνωση και Διοίκηση της εκπαίδευσης (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας) και στην ειδική αγωγή με εξειδίκευση στις μαθησιακές δυσκολίες (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας).
«Όλα τα πτυχία έχουν ως κοινό σημείο αναφοράς την εκπαίδευση. Το ίδιο και οι πολύωρες επιμορφώσεις στις οποίες έχω λάβει μέρος. Αυτό χτίστηκε σταδιακά μέσα από την αγάπη μου για την εκπαίδευση, σε καμία περίπτωση όταν ξεκίνησα τις σπουδές μου δεν φανταζόμουν τη μακρόχρονη αυτή πορεία σπουδών. Γενικά θεωρώ ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη για συνεχή επιμόρφωση και επικαιροποίηση γνώσεων» τονίζει η κ. Γαρυφαλλιά Λεμονή.
Αναφερόμενη στο κίνητρο για αυτό το συνεχές ταξίδι στη γνώση, επισημαίνει πως «το κίνητρο της συνεχούς προσπάθειας για την απόκτηση γνώσης έγκειται στο προσωπικό μου ενδιαφέρον για διάφορα γνωστικά αντικείμενα που όλα όμως έχουν ως κοινή συνισταμένη την παιδαγωγική επιστήμη, η ανάγκη που προκύπτει από τη σημερινή πραγματικότητα η οποία διαμορφώνει ένα νέο πλαίσιο μορφωτικών και κοινωνικών αναγκών για το κάθε άτομο, κυρίως όσον αφορά στην αναζήτηση, απόκτηση, διαχείριση και αξιοποίηση της νέας γνώσης» επισημαίνει η κ. Γαρυφαλλιά Λεμονή που συμπληρώνει πως «επίσης, η αύξηση των ακαδημαϊκών προσόντων σε ένα πολύ απαιτητικό και ανταγωνιστικό εκπαιδευτικό σύστημα προβάλει ως αδήριτη ανάγκη».
Η εξειδίκευση στο νέο εκπαιδευτικό περιβάλλον
Πόσο βοηθούν παράλληλα οι μεταπτυχιακές σπουδές στην παιδαγωγική επιστήμη; «Οι συνεχείς γνώσεις και μάλιστα πιο εξειδικευμένες, όπως είναι οι μεταπτυχιακές σπουδές βοηθούν σε σημαντικό βαθμό έναν εκπαιδευτικό να μπορεί να συμβαδίσει με τις καθημερινές «εκπαιδευτικές προκλήσεις» αλλά και να εναρμονιστεί με την εξέλιξη των νέων τεχνολογιών αλλά και τις εξελίξεις των εκπαιδευτικών συστημάτων σε παγκόσμιο επίπεδο» απαντά η Βολιώτισσα εκπαιδευτικός και συμπληρώνει πως «μεγάλη πρόκληση εξάλλου αποτελεί η εκπαίδευση των παιδιών προσφύγων στην ελληνική εκπαίδευση αλλά και η ομαλή ένταξή τους στην τάξη. Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που είναι απαραίτητο να εντάσσονται ομαλά στην τάξη με τα υπόλοιπα παιδιά. Σίγουρα οι επιμορφώσεις και κάποια μεταπτυχιακή εξειδίκευση σε συνδυασμό με την εμπειρία βοηθούν στη διαχείριση συγκρούσεων στην τάξη. Επίσης οι γνώσεις πάνω σε νέες τεχνικές και μεθόδους βοηθούν και ιδιαίτερα η γνώση της διαφοροποίησης στην τάξη μπορεί να συμβάλει σε βέλτιστα μαθησιακά αποτελέσματα για όλα τα παιδιά».
Οι συνεχείς σπουδές δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτούν αγάπη για γνώση και επιμονή. «Είναι πολύ δύσκολο για έναν νέο άνθρωπο να βρίσκεται συνεχώς στα έδρανα και τις ακαδημαϊκές υποχρεώσεις σε συνδυασμό με τις επαγγελματικές υποχρεώσεις. Είναι πολύ διαφορετικό από τα πρώτα πιο ανέμελα χρόνια των σπουδών που υπάρχει η οικονομική στήριξη από τους γονείς» τονίζει χαρακτηριστικά η κ. Λεμονή προσθέτοντας πως «ο χώρος του πανεπιστημίου έχει μια θετική αύρα πόσω μάλλον, όταν μιλάμε για το πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ένα από τα πιο άρτια εκπαιδευτικά ιδρύματα. Υπάρχει άρτια καταρτισμένο ακαδημαϊκό προσωπικό και συνεχής στήριξη προς τους φοιτητές».
Η Βολιώτισσα εκπαιδευτικός εργάζεται δέκα χρόνια στην εκπαίδευση ως ωρομίσθια καθηγήτρια σε δομές τυπικής και άτυπης εκπαίδευσης με συμβάσεις έργου και κάθε Σεπτέμβριο ζει την ίδια ανασφάλεια για το που θα εργάζεται.
Βέβαια, όπως αναφέρει «Δυστυχώς δεν μου έχει δοθεί η δυνατότητα τα τελευταία χρόνια να αξιοποιήσω τα προσόντα μου στην τυπική εκπαίδευση με πιο σταθερές σχέσεις εργασίας. Ο γραπτός διαγωνισμός ΑΣΕΠ προβάλλει πλέον ουτοπικός».
Όσον αφορά δε, τα μελλοντικά της σχέδια, αυτά επικεντρώνονται στη συνέχιση των σπουδών σε διδακτορικό επίπεδο αλλά και στην απόκτηση μεγαλύτερης εκπαιδευτικής εμπειρίας.
