Εδώ και μερικά χρόνια, σε πολλά σχολεία την Τσικνοπέμπτη συνηθίζεται να στήνονται αυτοσχέδια τσιμπούσια. Εκπαιδευτικοί και παιδιά επιδίδονται εν ώρα μαθήματος σε πρωινή κρεοφαγία, με τη συνοδεία φυσικά εκκωφαντικής μουσικής, υπεραλατισμένων ή υπερζαχαρωμένων σνακ, αναψυκτικών κ.λπ. Ενός κακού, μύρια έπονται!
Στο ελληνικό σχολείο τα παιδιά μας κάνουν από… μία ώρα έως μία ώρα και δεκαπέντε λεπτά μάθημα την ημέρα*! Πρόκειται για μια από τις συντομότερες επιδόσεις στον ΟΟΣΑ. Το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι επιπλέον αργίες! Κι όμως, η Τσικνοπέμπτη τείνει de facto να γίνει ακριβώς αυτό, σαν την Παρασκευή πριν την Καθαρά Δευτέρα, που εδώ και δεκαετίες έχει μετατραπεί εν τοις πράγματι σε καρναβαλικό πάρτι! Η διοίκηση της εκπαίδευσης οφείλει να βάλει ένα φρένο στην επινοητικότητα των εκπαιδευτικών να επιβάλλουν διαρκώς «εθιμικές» αργίες σε ένα λειψό σχολικό έτος!
Η παιδαγωγική αξία του εθίμου οφείλει επίσης να συζητηθεί: γιατί να διοργανώνονται παρόμοια σχολικά τσιμπούσια σε μια χώρα που είναι τρίτη στον κόσμο σε ημερήσια κατανάλωση θερμίδων και πρώτη (!) στην παιδική παχυσαρκία; Βέβαια, υπό τη φαιδρά πορτοκαλέα το κάπνισμα θεωρείται… δικαίωμα και το περιεχόμενο της μαθητικής τσάντας… προσωπικά δεδομένα! Πάντως τα σχολεία είναι για να προετοιμάζουν τα παιδιά για τη ζωή -και μάλιστα τη δική τους, στις σκληρές συνθήκες του όψιμου 21ου αιώνα, όχι τη δική μας, που διανύσαμε «χαλαρά» επί μεταπολίτευσης και αφθονίας.
Όσον αφορά τις διατροφικές επιπτώσεις του «εθίμου» πολλά είναι τα ερωτήματα: ποιος ελέγχει την ποιότητα των τροφίμων με τα οποία ταΐζονται τα παιδιά μας; Οι πάντες γνωρίζουμε πως τα σουβλάκια είναι «διατροφικά σκουπίδια», υπερκατεψυγμένα κρέατα, κατά κανόνα εισαγόμενα από τη Δανία, την Ολλανδία και τη Γερμανία, που μάλιστα τα επεξεργάζονται επιπλέον δεόντως οι ντόπιοι διακινητές τους για να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους! Το διατροφικό ατύχημα είναι θέμα χρόνου.
Ο τζίρος της «σχολικής» Τσικνοπέμπτης είναι ένα άλλο ζήτημα: εκατομμύρια ευρώ διανέμονται κατά πλήρη παράβαση των κειμένων διατάξεων για τα σχολικά γεύματα και τα κυλικεία! Χωρίς διαγωνισμούς, χωρίς ελέγχους, υποπτεύομαι χωρίς καν παραστατικά! Με μόνο κριτήριο τη γνωριμία του χ ή του ψ κρεοπώλη ή ψήστη με τον τάδε ή τον δείνα εκπαιδευτικό, γονιό ή μαθητή! Ανοίγει πελώριο το «παράθυρο» για κάθε είδους «αλισβερίσι», ακόμα και για άμεση δωροδοκία!
Τέλος υπάρχει το θέμα της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από αυτή τη μετατροπή των σχολείων σε ψησταριές. Χιλιάδες γονιοί μοχθούν να εμπεδώσουν υγιεινές διατροφικές συνήθειες στα παιδιά τους, στις οποίες βέβαια δεν περιλαμβάνεται η κατανάλωση «βρώμικου» κόκκινου κρέατος.. Άλλοι (π.χ. οι Εβραίοι) ανήκουν σε θρησκευτικές μειονότητες που απαγορεύεται να καταναλώνουν χοιρινό. Η συνείδηση των χορτοφάγων και των βίγκαν γονιών τσαλαπατιέται επίσης ανηλεώς στα κρεατοφαγικά γλέντια της Τσικνοπέμπτης. Τα παιδιά με θέματα υγείας απλά αγνοούνται. Ας μη γελιόμαστε· κανένα παιδάκι δεν μπορεί από μόνο του να βγει έξω από τον κύκλο της κρεατοφαγίας που χαράσσει ένας ολόκληρος θεσμός! Αν είναι για να καταργήσουμε τη σχολική προσευχή και να αποχρωματίσουμε τα θρησκευτικά, μας πιάνουν οι ευαισθησίες μας! Αλλά τη σημαία της κοιλιοδουλείας δεν την υποστέλλουμε με τίποτα!
Η μετατροπή των κρατικών μας σχολείων σε υπαίθριες ψησταριές την Τσικνοπέμπτη είναι μια ντροπιαστική συνήθεια που οφείλει να σταματήσει αμέσως. Το υπουργείο παιδείας, οι περιφερειακοί προϊστάμενοι, οι διευθυντές εκπαίδευσης και σχολικών μονάδων, κάθε εκπαιδευτικός ξεχωριστά οφείλουν να «σκοτώσουν» από φέτος αυτή την κακή πρακτική! Λυπηθείτε επιτέλους τα παιδιά μας!
*αν κάθε ώρα έχει 60’ και κάθε χρόνος 365 ημέρες
Ο Νίκος Ράπτης είναι εκπαιδευτικός και μέλος των «Φιλόζωων Οικολόγων» (FilOi.org)