Έλληνες Δάσκαλοι και Νηπιαγωγοί Είμαστε όλοι εδώ!!
Ακόμα...
Το ΕΣΥΠ (Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας) έχει από σήμερα νέο Πρόεδρο, αλλά, όπως αποδείχθηκε, οι Έλληνες βουλευτές έχουν τα ίδια (πάντα) μυαλά. Η συζήτηση που επικύρωσε την πρόταση της Κυβέρνησης και έχρισε πρόεδρο του ΕΣΥΠ τον Νίκο Θεοτοκά, δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική από τα συνηθισμένα -για το κάθε κόμμα και πρόσωπο- τροπάρια.
Ο Θ. Φορτσάκης επιλεκτικά θυμήθηκε τον κομματισμό και την ΠΟΣΔΕΠ, ο Α. Τριανταφυλλίδης θύμωσε γιατί δεν έχει παταχθεί η παραπαιδεία και πρότεινε 5λεπτη στέρηση λόγου σε όσους βουλευτές δεν γνωρίζουν τη Γραμματική Τσολάκη, η ΝΔ μουρμούρισε ότι στο Σύνταγμα κακώς προσδιορίζεται ο σκοπός της παιδείας, η Μ. Αντωνίου ζήτησε να διευκρινιστεί αν ο Μακρυγιάννης γκρέμισε την παράδοση ή τους Οθωμανούς, το ΚΚΕ δήλωσε ότι δεν συμμετέχει, εκτός κι αν αποχαρακτηριστεί ο διάλογος (“έθνικός”=ταξικός), το ΠΑΣΟΚ δεν ψηφίζει τον αρνητή της Διαμαντοπούλου, ο Κ. Ζουράρις, για να διαπιστώσει “βαρύτατο επιστημολογικό έλλειμμα” και να ψηφίσει “λυπημένα ΝΑΙ”, έκανε ένα “νηφάλιο” μάθημα ιστορίας. Μέσα στη συζήτηση κυριάρχησε το άλυτο θέμα των “ανεξάρτητων αρχών”, ο πρόεδρος της συζήτησης έλεγε το γνωστό «δεν έχουμε χρόνο», οι ερωτήσεις των βουλευτών έμειναν αναπάντητες και η Σ. Αναγνωστοπούλου είπε κάτι με το οποίο δεν μπορούμε να διαφωνήσουμε, ανεξάρτητα από το αν αυτό αντικατοπτρίζει όντως το σκεπτικό του υπουργείου παιδείας: Τολμηρός και γενναίος ο Νίκος Θεοτοκάς, εκφράζει τη γνώμη του στο δημόσιο χώρο και έχει αποδείξει ότι θεωρεί την ακαδημαϊκή-πολιτική του γνώμη ως υπέρτερη αυτής που απορρέει από την κομματική του ταυτότητα.
Και μόνον που δέχτηκε ο Ν. Θεοτοκάς αυτή την θέση αποτελεί μια ακόμα απόδειξη γενναιότητας. Η άλλη απόδειξη, ατυχώς για τον Κ. Ζουράρι, εκφράζεται σε βιβλία όπως “Ο βίος του στρατηγού Μακρυγιάννη” του σημερινού προέδρου του ΕΣΥΠ. Ένας προφανής λόγος που οι βουλευτές σήμερα τρώγονται για ο,τιδήποτε μεταξύ τους, είναι ότι -βολεμένοι κάπου μεταξύ Κορδάτου και Παπαρρηγόπουλου- αγνοούν την αιτία για την οποία φαγώθηκαν οι ομόλογοι τους το 1823. Και αν η αιτία δεν εξηγείται πλήρως στο συγκεκριμένο βιβλίο του Θεοτοκά και δεν αποκαλύπτεται ο ρόλος του δανείου στη συνείδηση του Μακρυγιάννη, αποκρύπτεται τελείως από τον Βλαχογιάννη ή τον Σεφέρη. Αν λοιπόν θα έπρεπε να αξιολογηθεί η -κατά Θεοτοκά- τοποθέτηση του Μακρυγιάννη στο νεωτερικό στρατόπεδο, ασφαλώς θα έπρεπε να λάβει μια ετεροχρονισμένη εύφημο μνεία. Το αντιφατικό σχήμα: Ενώ ο αριστερός Ν. Θεοτοκάς τολμάει να μην ακολουθήσει πλήρως την νεωτερική γραμμή του Thiersch, ο συναμφότερος Κ. Ζουράρις υπερασπίζεται την ορθόδοξη νεωτερικότητα μέσα από τον πιο συνεπή εκπρόσωπο της εξωθεσμικής θεσμικότητας. Αυτόν που -επικαλούμενος την παραδοσιακή δικαιοσύνη (του Θεού)- υπηρετεί παντού και πάντα την -ακραία αντιφατική- ορθόδοξη ιδιοτέλεια. Αν λοιπόν κάποιος είχε την επιθυμία να μάθει πώς προέκυψαν μερικοί μύθοι και όλοι οι διχασμοί της Επανάστασης, θα μπορούσε να ξεκινήσει από την ωμή προπαγάνδα του Thiersch, που, ανάμεσα στ’ άλλα, εκθειάζει τον ενάρετο Μακρυγιάννη, τον πρωταγωνιστή του 1824, για να ορίσει -μέσω θετικών προτύπων- όσους είχαν ορκιστεί να απαλλάξουν την Ελλάδα από το τέρας-Καποδίστριας, όσους προσκυνούσαν την ενάρετη δημοκρατία των λιρών. Μια δημοκρατία σαν κι αυτή που μας έφερε στο 2009.
Ενώ η Παιδεία έχει πάψει από το 2009 να είναι “Εθνική”, το 2016 οι βουλευτές της επιτροπής μορφωτικών υποθέσεων
- Είτε σιωπηρά συμφωνούσαν πάνω σ’ αυτό (παραδοσιακοί και νεωτερικοί)
- Είτε ζητούσαν περαιτέρω μείωση του Έθνους
- Είτε (πάλι δια της σιωπής) θεωρούσαν φυσιολογικό το να επιτελέσει το “ΕθνικόΣυμβούλιο Παιδείας” ένα μέρος του “Εθνικού διαλόγου” για την Παιδεία υπό τον πρόεδρο που προτάθηκε από έναν υπουργό [Αεθνικής; Πολυεθνικής; Αυτοκρατορικής;] Παιδείας
Και παρόλα αυτά, οι βουλευτές του 2016 φαγώθηκαν και όχι μόνον διακομματικά. Συγκρούστηκαν και οι αριστεροί μεταξύ τους, για το ποια αριστερή πλατφόρμα θα έπρεπε να εκφράζει ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ. Εκτιμούμε ότι η προεδρία του Ν. Θεοτοκά σε καμιά περίπτωση δεν προοιωνίζει την αντίστοιχη του Θ. Βερέμη. Αφού η επανάληψη είναι η μήτηρ της μαθήσεως και αφού τα θέματα είναι ολόιδια με τα σημερινά, ας θυμηθούμε κάτι από την τηλεοπτική του δράση το 2011 και από το πολιτικό σκηνικό της τελευταίας δεκαετίας.
Στέργιος Ζυγούρας
